Χρονικό μιας λεηλασίας: Πώς οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία και συνεχίζουμε να πληρώνουμε

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 15 Ιουλίου 2025

Εμφανίσεις: 366

Από τα επιδόματα-μαϊμού στους δασικούς χάρτες της κοροϊδίας

Mια χώρα που δεν άλλαξε ποτέ

 Πλήρωνες, πλήρωνες και ξαναπλήρωνες. Σου είπαν ότι ζούσες πάνω από τις δυνατότητές σου, ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι φταις κι εσύ. Αλλά εσύ δεν πήρες ούτε επιδότηση, ούτε συνταξούλα στα 50, ούτε έκανες δουλειές με το Δημόσιο. Δεν ήσουν ποτέ στα “κυκλώματα”. Ζούσες με αξιοπρέπεια, κι όμως σε τιμώρησαν.

Τώρα δουλεύεις για να ξεχρεώσεις τα λάθη άλλων. Τα παιδιά σου φεύγουν στο εξωτερικό. Η χώρα που πλήρωνες μια ζωή σε πετάει έξω από το νοσοκομείο και σου στέλνει χαράτσι για το σπίτι του παππού. Και όλοι όσοι σε έφεραν εδώ, είναι ακόμα στη θέση τους — ή σε καλύτερη.

Αυτό το άρθρο δεν χαρίζεται σε κανέναν. Δεν ψάχνει ωραιοποιήσεις. Είναι μια ξεγυμνωμένη αλήθεια για το πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία, και γιατί το σύστημα που μας οδήγησε εκεί ζει και βασιλεύει.

Δημόσιος τομέας: εργοστάσιο σπατάλης και ταλαιπωρίας

Η καρδιά του προβλήματος ήταν και παραμένει ο Δημόσιος Τομέας. Αντί για κινητήριος μοχλός της χώρας, μετατράπηκε σε γραφειοκρατικό λαβύρινθο, γεμάτο αργόμισθους, κομματικούς στρατούς και διορισμούς «από το παράθυρο».

Ο κρατικός μηχανισμός λειτουργούσε περισσότερο ως εκλογικός στρατός κομμάτων, παρά ως υπηρεσία προς τον πολίτη. Διορισμοί χωρίς αξιολόγηση, προαγωγές με κομματικά κριτήρια, γραφεία που δεν πατούσε κανείς, υπηρεσίες που δεν λειτουργούσαν, υπάλληλοι που αγνοούσαν τις βασικές τους υποχρεώσεις.

📌 Σύμφωνα με την απογραφή του Υπουργείου Εσωτερικών (2009), οι απασχολούμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ξεπερνούσαν το 1.000.000.
📌 Έκθεση ΚΕΠΕ 2009: Οι μέσοι μισθοί στο Δημόσιο ήταν 30-80% υψηλότεροι από τον ιδιωτικό τομέα, με 100% περισσότερα επιδόματα.
📌 Ηλικίες συνταξιοδότησης κάτω των 55 ετών για πολλές ΔΕΚΟ, με συντάξεις έως και 100% του τελευταίου μισθού.

Η φούσκα των επιδοτήσεων και η κακοδιαχείριση

Το πελατειακό κράτος διένειμε χρήμα αδιάκριτα, συντηρώντας ψευδαισθήσεις ευημερίας. Πολλά από τα «κεκτημένα» στηρίζονταν σε απάτες ή ανομία.

📌 Ελεγκτικό Συνέδριο Ε.Ε. (2010–2014): Η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό επιδοτήσεων με παρατυπίες στην Ε.Ε., με δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις από «φανταστικούς αγρότες».
📌 Συντάξεις σε 1.900 υπερήλικες άνω των 100 ετών – από τους οποίους πάνω από το 70% είχαν αποβιώσει (Υπ. Εργασίας, 2011).
📌 Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος (2010): Οι ακάλυπτες επιταγές το 2009 ξεπέρασαν τα 3,2 δισ. ευρώ.

Αγορά – ζούγκλα, χωρίς έλεγχο και συνέπεια

Η αγορά λειτουργούσε με όρους χάους. Οι τιμές άλλαζαν καθημερινά χωρίς καμία εξήγηση, ούτε κρατικό έλεγχο. Η αισχροκέρδεια ανθηρή, οι αθέμιτες πρακτικές κανόνας. Οι επιχειρήσεις έπαιρναν δάνεια χωρίς σχέδιο, μοίραζαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα και τα σφραγισμένα γραμμάτια και οι ακάλυπτες επιταγές εξελίχθηκαν σε εθνική μάστιγα. Επιταγές ανανεώνονταν κάθε 6 μήνες, στο διηνεκές, σαν να μην υπήρχε αύριο.

Αυτό δεν ήταν επιχειρηματικότητα. Ήταν κατ’ επίφαση οικονομική δραστηριότητα σε μια χώρα όπου όλοι δανείζονταν από όλους, με την ψευδαίσθηση μιας ψεύτικης ανάπτυξης.

Ολυμπιακά έργα, σκάνδαλα και χρέος

Το «μεγαλείο» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν εθνική υπερηφάνεια — αλλά και οικονομικό έγκλημα. Κόστη υπερδιπλάσια από τα αρχικά προϋπολογισμένα, αναθέσεις χωρίς διαφάνεια, μίζες σε κάθε επίπεδο.

📌 Το κόστος ξεπέρασε τα 9 δισ. ευρώ (ΕΛΣΤΑΤ – 2005), ενώ ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν 4,5 δισ.
📌 Διεθνής Διαφάνεια: Η Ελλάδα κατατάχθηκε 78η στον κόσμο σε επίπεδα διαφθοράς το 2010 (από την 49η θέση το 2004).

Η «ευημερία» με δανεικά

Το κράτος ζούσε με δανεικά. Οι κυβερνήσεις δανείζονταν αφειδώς για να συντηρούν ένα πελατειακό και σπάταλο κράτος. Όταν δεν έφταναν τα έσοδα, εκδίδονταν ομόλογα. Όταν δεν έφταναν τα ομόλογα, πωλούνταν κρατική περιουσία ή αυξάνονταν φόροι.

Το χρήμα έρεε στην αγορά, κυρίως μέσω του Δημοσίου: έργα υπερκοστολογημένα, προμήθειες-σκάνδαλα, επιδοτήσεις που πήγαιναν σε μπαρ, «αγρότες» που καλλιεργούσαν επιδοτήσεις αντί για χωράφια.

Και η κοινωνία; Σιωπηλή. Εφησυχασμένη από τις «παροχές». Μέχρι που ήρθε ο λογαριασμός.

Η κατάρρευση

Το 2010 ήταν η ώρα της αλήθειας:

• Το έλλειμμα έφτασε το 15,6% του ΑΕΠ (Eurostat 2010).
• Το χρέος ξεπέρασε τα 340 δισ. ευρώ.
• Η Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια, με την εποπτεία ΔΝΤ – ΕΚΤ – Ε.Ε.

Και κάπου εκεί άρχισε ο φαύλος κύκλος:

• Φόροι που έπνιξαν τη μεσαία τάξη.
• Μισθοί και συντάξεις κόπηκαν, ενώ η ανεργία ξεπέρασε το 28% το 2013.
• Χιλιάδες νέοι μετανάστευσαν. Επιχειρήσεις έκλεισαν. Η κοινωνική συνοχή διαλύθηκε.

Μετά την κατάρρευση: η αυταπάτη της "αριστερής σωτηρίας"

Το 2015 εμφανίστηκε η μεγάλη «ελπίδα». Με συνθήματα περί αξιοπρέπειας, κατάργησης των Μνημονίων και ανατροπής της λιτότητας. Όμως η ελπίδα μετατράπηκε σε Βατερλό.

📌 Το πρώτο εξάμηνο του 2015, η "ηρωική διαπραγμάτευση" κόστισε στη χώρα πάνω από 86 δισ. ευρώ σε νέο δάνειο (ESM – 2015), καθώς η αβεβαιότητα και οι κλειστές τράπεζες βύθισαν την οικονομία.

📌 Η επιβολή capital controls τον Ιούλιο του 2015 πάγωσε την αγορά, προκάλεσε μαζικές απώλειες σε μικρομεσαίους και αύξησε τις εξαγωγές κεφαλαίων στο εξωτερικό (ΤτΕ – 2016).

📌 Κατά την περίοδο 2015–2019, η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης (μέσω ΕΝΦΙΑ, προκαταβολής φόρου, τέλους επιτηδεύματος, εισφοράς αλληλεγγύης) έφτασε σε ιστορικά υψηλά (ΓΛΚ – 2018).  

Και σήμερα; Η παρακμή με άλλο πρόσωπο

Δεν ζούμε απλώς με τις συνέπειες — ζούμε ακόμα μέσα στο ίδιο σύστημα, απλώς μεταμφιεσμένο:

📌 Τον Μάιο του 2019, θεσμοθετήθηκε (ν. 4611/2019, άρθρο 120) ένα σταθερό ετήσιο επίδομα — η λεγόμενη «13η σύνταξη», που καταβαλλόταν κάθε Πάσχα σε συνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και αναπήρους.. Το επίδομα αυτό καταργήθηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2020, πριν καν συμπληρωθεί ένας χρόνος, στο όνομα της "δημοσιονομικής ισορροπίας".

📌 ΟΠΕΚΕΠΕ (2023–25): Καταγγελίες για χάρτες που «ακυρώνουν» αγροτικές επιδοτήσεις σε φτωχούς ενώ αφήνουν άθικτες τεράστιες εκτάσεις πλούσιων ιδιοκτητών (έκθεση της GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ – 2024).
📌 Πολεοδομίες – Δασικοί χάρτες: Ολόκληρα οικόπεδα απλών πολιτών (με νόμιμα συμβόλαια) κρίθηκαν δασικά, ενώ γειτονικές βίλες με πισίνες «εξαιρέθηκαν».
📌 Τελωνεία – 2024: Ανασφάλιστα φάρμακα, τσιγάρα και λαθραία καύσιμα συνεχίζουν να διακινούνται. Επιλεκτικοί έλεγχοι, επιεικείς ποινές.
📌 Ακρίβεια: Ο επίσημος πληθωρισμός ήταν 2,8% το 2024 (ΕΛΣΤΑΤ), όμως οι τιμές σε βασικά αγαθά αυξήθηκαν έως και 40% σε δύο χρόνια.
📌 Φορολόγηση χωρίς αντίκρισμα: ΕΝΦΙΑ, τέλη, «εισφορά αλληλεγγύης», ενώ τα δημόσια σχολεία δεν έχουν δασκάλους και τα νοσοκομεία δεν έχουν προσωπικό.

Δεν χρωστάμε μόνο, μας χρωστάνε και εξηγήσεις

Η ελληνική κοινωνία πλήρωσε ακριβά. Αλλά η λογοδοσία δεν ήρθε ποτέ. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για τη χρεοκοπία. Τα κόμματα, οι μηχανισμοί, οι προνομιούχοι κρύφτηκαν πίσω από το γενικό «μαζί τα φάγαμε».

Όχι. Δεν τα φάγαμε μαζί.

Πολλά από τα δεινά παραμένουν. Η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Οι δημόσιες υπηρεσίες συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον πολίτη. Το φορολογικό σύστημα είναι δαιδαλώδες και άδικο. Η παραγωγή δεν έχει ανακάμψει. Η κοινωνία παραμένει τραυματισμένη, αλλά και διχασμένη, χωρίς ουσιαστικό συλλογικό αναστοχασμό.

Νέοι εργαζόμενοι σε συνθήκες επισφάλειας, με μισθούς 700 ευρώ και ενοίκια που ξεπερνούν τα 600. Οι νέες γενιές πληρώνουν τις αμαρτίες των προηγούμενων χωρίς προοπτική.

Πολλοί ακόμη μιλούν για «μνημονιακή καταστροφή», αλλά λίγοι τολμούν να πουν την αλήθεια: δεν μας κατέστρεψαν τα μνημόνια, μας κατέστρεψε το ψέμα στο οποίο βασίστηκε η μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Η φτωχοποίηση, η ανασφάλεια, η επιβίωση με μισθούς πείνας είναι η πραγματικότητα για εκατομμύρια Έλληνες. Και πίσω από τη βιτρίνα της «ανάπτυξης» και των ψηφιακών μεταρρυθμίσεων, συντηρείται ακόμα μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων: των προνομιούχων και των κορόιδων.

Η αλήθεια πονάει. Αλλά χωρίς αυτή, δεν θα υπάρξει ούτε Δικαιοσύνη, ούτε Ανάταξη.
Γιατί αν δεν μιλήσουμε εμείς — θα ξαναγράψουν την ιστορία αυτοί που μας οδήγησαν εδώ.

Αλφρέδος Αλοσκόφης

τ. Αντιπρόεδρος ΕΤΗΠΤΑ

Επίδομα 100€ για ιδιωτικούς υπαλλήλους μέσω σεμιναρίου συμπερίληψης

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 13 Ιουλίου 2025

Εμφανίσεις: 369

Μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης ιδιωτικών υπαλλήλων για θέματα συμπερίληψης και ίσης μεταχείρισης στο εργασιακό περιβάλλον.

Η συμμετοχή γίνεται μέσω της πλατφόρμας inclusion.apps.gov.gr, με τρίωρο διαδικτυακό σεμινάριο, τελική αξιολόγηση και απευθύνεται σε μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που είναι καταχωρημένοι στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, διαθέτουν ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και τραπεζικό λογαριασμό σε ελληνική τράπεζα.

Οι πρώτοι 80.000 συμμετέχοντες που θα ολοκληρώσουν με επιτυχία τη διαδικασία, θα λάβουν άμεσα ακατάσχετο επίδομα 100 ευρώ. Ήδη έχουν εγκριθεί πάνω από 34.000 αιτήσεις.

Η πλατφόρμα θα παραμείνει ανοιχτή έως 31/8/2025 ή μέχρι να καλυφθούν οι θέσεις.

Ενημέρωση σχετικά με τις εξελίξεις στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 10 Ιουλίου 2025

Εμφανίσεις: 418

Τις τελευταίες ημέρες έχει απασχολήσει έντονα τον χώρο των μέσων ενημέρωσης η είδηση ότι η «Εφημερίδα των Συντακτών», μία από τις λίγες εναπομείνασες εφημερίδες που λειτουργούν με τη μορφή συνεταιριστικής επιχείρησης, βρίσκεται σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις για την είσοδο νέου βασικού μετόχου.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης, με ήδη σημαντική παρουσία στον χώρο των μέσων (Ναυτεμπορική, Epsilon TV κ.ά.), φέρεται να βρίσκεται σε τελικές συζητήσεις για την απόκτηση πλειοψηφικού πακέτου της εφημερίδας. Οι διαπραγματεύσεις φέρονται να αφορούν τη διάθεση περίπου του 51% των μετοχών της συνεταιριστικής εταιρείας, έναντι τιμήματος που εκτιμάται περί τα 3 εκατομμύρια ευρώ.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών», παρά τη μαχητική της παρουσία στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σημαντικές οικονομικές δυσκολίες, όπως προκύπτει από τους ισολογισμούς της. Οι προτεινόμενες αλλαγές φαίνεται να στοχεύουν στη διασφάλιση της βιωσιμότητας της έκδοσης και τη στήριξη της λειτουργίας της, χωρίς —σύμφωνα με όσα διαρρέουν— να τίθεται ζήτημα αλλαγής της δημοσιογραφικής γραμμής και της αυτονομίας του συντακτικού δυναμικού.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις επίσημες ανακοινώσεις τόσο από τον Συνεταιρισμό Εργαζομένων όσο και από την πλευρά του υποψήφιου επενδυτή, ώστε να υπάρξει πλήρης εικόνα για το μέλλον του εντύπου και τις εργασιακές συνθήκες που θα διαμορφωθούν.

Παρακολουθούμε με προσοχή τις εξελίξεις που αφορούν την επιχειρησιακή και δημοσιογραφική ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης και εκφράζουμε την πάγια θέση μας για τη διασφάλιση της εργασίας, της δεοντολογίας και της πολυφωνίας στον Τύπο.

Σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία του ΕΔΟΕΑΠ – Οικονομικές δυσκολίες και ταλαιπωρία των ασφαλισμένων

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 03 Ιουλίου 2025

Εμφανίσεις: 422

Σημαντικές δυσλειτουργίες καταγράφονται στη λειτουργία του ΕΔΟΕΑΠ, του Ταμείου Ασφάλισης των εργαζομένων στα ΜΜΕ, σύμφωνα με δημοσιεύματα σε μέσα όπως το «Πρώτο Θέμα» και άλλες ενημερωτικές πηγές.

Οι ασφαλισμένοι καταγγέλλουν ελλείψεις σε βασικές ιατρικές ειδικότητες, μεγάλες καθυστερήσεις στην εκτέλεση παραπεμπτικών που φτάνουν ακόμη και τους 4-5 μήνες, καθώς και συχνές αποχωρήσεις ιατρών, χωρίς να δίνονται επαρκείς εξηγήσεις. Κενά παρατηρούνται σε κρίσιμες ειδικότητες, όπως γαστρεντερολόγος, αγγειολόγος, νεφρολόγος και χειρουργός.

Παράλληλα, ο Οργανισμός παραπέμπει τους ασφαλισμένους σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, όπου σε αρκετές περιπτώσεις απαιτείται η αρχική κάλυψη της δαπάνης από τους ίδιους, με επιστροφή μέρους του ποσού εκ των υστέρων.

Στο προσκήνιο βρίσκονται και τα οικονομικά προβλήματα του ΕΔΟΕΑΠ, με τη διοίκηση να αποδίδει τις περικοπές παροχών στην ανάγκη περιορισμού των δαπανών. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί και η δραματική μείωση της αγοραστικής αξίας των ήδη μειωμένων επικουρικών συντάξεων, λόγω του πληθωρισμού, που έχει επιβαρύνει σημαντικά τους συνταξιούχους ασφαλισμένους.

Τέλος, δεν λείπουν οι αναφορές για γραφειοκρατικές δυσκολίες στις διαδικασίες αποζημίωσης ιατρικών πράξεων, ακόμη και όταν προσκομίζονται όλα τα απαιτούμενα παραστατικά.

Οι ασφαλισμένοι παρακολουθούν με ανησυχία τις εξελίξεις, εκφράζοντας την αγωνία τους για τη βιωσιμότητα και τη λειτουργικότητα του Ταμείου.

Το νέο εργασιακό τοπίο και η εξαφάνιση της ζωής

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 30 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις: 548

 Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε από το Υπουργείο Εργασίας φέρνει σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, θεσπίζοντας ένα ακόμα πιο «ευέλικτο» καθεστώς απασχόλησης. Πίσω όμως από τους τεχνοκρατικούς όρους, τις «ψηφιακές εφαρμογές» και τις «ταχείες προσλήψεις», κρύβεται μια απλή αλλά συνταρακτική πραγματικότητα: η εργασία βαίνει προς ελαχιστοποίηση του ελεύθερου χρόνου και της ίδιας της ζωής του εργαζομένου.

13 ώρες εργασίας στον ίδιο εργοδότη: Μια νέα «νόμιμη» κανονικότητα

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται η δυνατότητα 13ωρης ημερήσιας απασχόλησης στον ίδιο εργοδότη, εξέλιξη που ξεπερνά ακόμη και το ήδη επίμαχο καθεστώς του Ν. 5053/2023. Ο εργαζόμενος, πλέον, δύναται να εργάζεται σχεδόν όλη τη μέρα – αρκεί να μεσολαβούν 11 ώρες ανάπαυσης, σύμφωνα με την ελάχιστη απαίτηση του νόμου.

Ας δούμε τι σημαίνει αυτό στην πράξη. Ένας εργαζόμενος που δουλεύει 13 ώρες, και χρειάζεται 3 ώρες συνολικά για μετακίνηση από και προς τη δουλειά (κάτι καθόλου σπάνιο, ειδικά σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα), έχει ήδη «καταναλώσει» 16 ώρες από τις 24. Του απομένουν 8 ώρες. Από αυτές, πρέπει:

• να φάει (πρωινό/βραδινό),
• να δει, αν προλάβει, την οικογένειά του,
• να εξυπηρετήσει βασικές του ανάγκες (π.χ. καθαριότητα, οικιακές υποχρεώσεις),
• και –το κυριότερο– να κοιμηθεί, αν υποθέσουμε ότι του απομένει επαρκής χρόνος για ύπνο, κάτι επισφαλές.

Υπερωρίες χωρίς αμοιβή: Το ρεπό ως «αντάλλαγμα»

Ο νέος μηχανισμός «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» επιτρέπει στον εργοδότη να επιβάλλει αυξημένο ωράριο κατά βούληση, δίνοντας ως «αντιστάθμισμα» ρεπό, μειωμένο ωράριο ή άδεια στο μέλλον. Η αμειψιμότητα των υπερωριών, δηλαδή η βασική έννοια ότι χρόνος=χρήμα, παύει να ισχύει στην πράξη.

Πρόκειται για επικίνδυνη μετατόπιση από τη φιλοσοφία της αμειβόμενης εργασίας προς την «απλήρωτη ευελιξία», όπου η πίεση της επιχείρησης μεταβιβάζεται στον εργαζόμενο ως υποχρέωση και όχι ως ευκαιρία.

Διευκόλυνση εργοδοσίας, όχι προστασία εργαζομένων

Οι περισσότερες ρυθμίσεις που προβάλλονται ως βελτιώσεις – όπως η ταχεία πρόσληψη μέσω εφαρμογής ή η κατάργηση εντύπων – αφορούν πρωτίστως τη διευκόλυνση της εργοδοσίας και όχι την ενίσχυση της θέσης του εργαζομένου.

Η ίδια η ονομασία του νομοσχεδίου, «απλοποίηση εργατικής νομοθεσίας και ενίσχυση εργαζομένων», μοιάζει με ειρωνεία όταν το ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι η αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και η διάβρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Δεν είναι τυχαίο που τα εργατικά σωματεία κάνουν λόγο για «βραχυκύκλωμα» του κοινωνικού διαλόγου και υποβάθμιση των διαπραγματευτικών εργαλείων των εργαζομένων.

Το κοινωνικό κόστος: Ατομικοποίηση, εξάντληση, απομόνωση

Το μοντέλο που προωθείται, αυτό της ακραίας «ευελιξίας» και της ατομικής διαπραγμάτευσης, δεν έχει μόνο οικονομικές αλλά και κοινωνικές επιπτώσεις. Ο εργαζόμενος δεν είναι πλέον πολίτης με δικαιώματα και ζωή, αλλά μονάδα παραγωγής με περιορισμένο προσδόκιμο ενεργούς συμμετοχής στην κοινωνία.

Οικογένεια, ξεκούραση, κοινωνική ζωή, εθελοντισμός, συμμετοχή στα κοινά – όλα τελούν υπό αίρεση, γιατί πολύ απλά ο χρόνος δεν φτάνει. Η εργασία παύει να είναι μέσο επιβίωσης και γίνεται αυτοσκοπός εις βάρος της ζωής.

Τι λέει η ΕΤΗΠΤΑ;

Αναμένουμε με ενδιαφέρον την επίσημη θέση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΤΗΠΤΑ επί του νέου νομοσχεδίου, καθώς αφορά άμεσα και ουσιαστικά τους όρους εργασίας των μελών της και συνολικά το μέλλον της εργασίας στον κλάδο.

Α. ΑΛΟΣΚΟΦΗΣ

τ. Αντιπρόεδρος ΕΤΗΠΤΑ

Η Αλήθεια για το "Τέρας της Ακρίβειας"

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 09 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις: 749

Ζούμε σε μια εποχή όπου το ταμείο του σούπερ μάρκετ μοιάζει με τιμωρία, ο λογαριασμός του ρεύματος φέρνει αγωνία και οι μισθοί εξαϋλώνονται πριν τελειώσει ο μήνας. Μας λένε πως "η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο". Μας κουνάνε στατιστικές. Μας πετούν ψίχουλα. Αλλά η αλήθεια είναι άλλη: Το Τέρας της ακρίβειας δεν είναι απλά φυσικό επακόλουθο – είναι πολιτική επιλογή.

🔍 Παγκόσμιοι κραδασμοί, τοπικές αδικίες

Ναι, η πανδημία διέλυσε εφοδιαστικές αλυσίδες. Ναι, ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέβασε τα καύσιμα και τα σιτηρά. Αλλά γιατί σε άλλες χώρες οι τιμές σταθεροποιούνται, ενώ εδώ συνεχίζουν να ανεβαίνουν; Γιατί στην Ελλάδα ο πληθωρισμός στα τρόφιμα παραμένει διπλάσιος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο;

Η απάντηση βρίσκεται στην εσωτερική πολιτική ανοχή – ή και συνενοχή – απέναντι σε ολιγοπώλια, αισχροκέρδεια, και ένα μοντέλο αγοράς που προστατεύει τα κέρδη, όχι τις ανάγκες.

📈 Ποια είναι τα δεδομένα

• Οι τιμές βασικών ειδών διατροφής (γάλα, λάδι, ψωμί) αυξήθηκαν έως και 30%-40% σε δύο χρόνια.
• Η ενέργεια, αν και διεθνώς έχει μειωθεί, παραμένει πανάκριβη στην Ελλάδα.
• Ο κατώτατος μισθός δεν καλύπτει το κόστος διαβίωσης, με το 80% των εισοδημάτων να εξανεμίζεται σε ενοίκια και λογαριασμούς.
• Οι καταγγελίες για καρτέλ και υπερκέρδη αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακά πρόστιμα, όχι με ανατροπή του συστήματος.

🧨 Το παραμύθι καταρρέει

Η προπαγάνδα είναι λεπτή αλλά διαρκής:

• "Όλοι έχουν ακρίβεια". Ναι, αλλά όχι όλοι στην ίδια ένταση.
• "Η ανάπτυξη έρχεται". Ποια ανάπτυξη; Αυτή που δεν αγγίζει την τσέπη του πολίτη;
• "Δώσαμε επιδόματα". Όταν όμως το κράτος παίρνει πίσω τα τριπλά μέσω φόρων και ΦΠΑ, αυτό δεν είναι στήριξη – είναι εμπαιγμός.

💡 Τι πρέπει να γίνει – και γιατί δεν γίνεται

Η λύση δεν είναι πυρηνική φυσική:

• Μείωση ΦΠΑ σε τρόφιμα & ενέργεια.
• Κατάργηση ολιγοπωλίων και έλεγχος υπερκερδών.
• Σύνδεση μισθών με πληθωρισμό.
• Στήριξη της εγχώριας παραγωγής.
• Διαφάνεια και λογοδοσία στην τιμολόγηση.

Όμως τίποτα από αυτά δεν υλοποιείται στην πράξη. Γιατί; Διότι το σημερινό μοντέλο εξυπηρετεί κάποιους. Και σίγουρα όχι εμάς.

📌 Συμπέρασμα

Η ακρίβεια δεν είναι ουρανοκατέβατη. Είναι το αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής υπέρ των λίγων. Κι αν δεν ορθώσουμε φωνή, αν δεν απαιτήσουμε δικαιοσύνη στην οικονομία και όχι «κουπόνια» για σιωπή, τότε το Τέρας της ακρίβειας θα γίνει κανονικότητα.

Και τότε, δεν θα φταίει μόνο "το σύστημα".

Θα φταίει κι η σιωπή μας.

Α. ΑΛΟΣΚΟΦΗΣ

τ. Αντιπρόεδρος ΕΤΗΠΤΑ

Οι δημοσιογράφοι στους δρόμους, οι τεχνικοί στη σιωπή

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 05 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις: 810

Σε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση προχωρά σήμερα, Πέμπτη 5 Ιουνίου, η ΕΣΗΕΑ, με νέα επανάληψη την Πέμπτη 12 Ιουνίου 2025, στο πλαίσιο της κοινής απόφασης με την ΠΟΕΣΥ και τις υπόλοιπες δημοσιογραφικές Ενώσεις της χώρας.

Η απεργία καλύπτει όλους τους δημοσιογράφους σε όλα τα ΜΜΕ, με βασικά αιτήματα την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την αποκατάσταση αξιοπρεπών μισθών και την άρση της πολύχρονης εργοδοτικής αδιαλλαξίας.

Στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, εκτός από τις μισθολογικές διεκδικήσεις, περιλαμβάνεται και το αίτημα για επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους του κλάδου – ένα θέμα που αφορά χιλιάδες παλαιούς εργαζόμενους στον Τύπο.

Την ώρα που ο δημοσιογραφικός κόσμος κινείται συντονισμένα, κάποιοι άλλοι στον χώρο των ΜΜΕ εξακολουθούν να μένουν θεατές, χωρίς θέση, χωρίς παρουσία, χωρίς φωνή…

Η μάχη για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού – Πού είναι η ΕΤΗΠΤΑ;

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 04 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις: 683

 του Παρατηρητή

Την ώρα που η ΑΔΕΔΥ δίνει τη μάχη για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο –μια διεκδίκηση κρίσιμη για τη διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων– η σιωπή της διοίκησης της ΕΤΗΠΤΑ είναι εκκωφαντική.

Με αφορμή την πρότυπη δίκη που θα διεξαχθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας την Παρασκευή 6 Ιουνίου 2025, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ προκήρυξε πανελλαδική στάση εργασίας και κάλεσε τους εργαζόμενους του Δημοσίου σε μαζική παρουσία έξω από το ΣτΕ στις 9:30 το πρωί. Η κίνηση αυτή έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς συνδέεται με τον αγώνα για την αποκατάσταση ενός σημαντικού τμήματος των εισοδημάτων που αφαιρέθηκαν την περίοδο των μνημονίων.

Την ίδια στιγμή, η ΕΤΗΠΤΑ –ένα σωματείο που πλέον στην πράξη εκπροσωπεί σχεδόν αποκλειστικά συνταξιούχους του Τύπου και των μέσων παραγωγής του εντύπου λόγου– τηρεί στάση αναμονής. Ή μάλλον στάση αδράνειας. Μέχρι σήμερα, το Διοικητικό της Συμβούλιο δεν έχει προχωρήσει σε καμία ενέργεια, ούτε καν σε μια απλή ανακοίνωση για την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης. Δεν συμμετείχε σε καμία από τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, δεν εμφανίστηκε στις μαζικές διαμαρτυρίες των τελευταίων μηνών, δεν πήρε θέση για τα δικαιώματα των μελών της. Ούτε με το βλέμμα, ούτε με τη φωνή της ήταν εκεί.

Και όμως, η διεκδίκηση αυτή δεν αφορά μόνο τους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους. Αφορά και τους συνταξιούχους που εξακολουθούν να βιώνουν τις συνέπειες των περικοπών. Οι συντάξεις που καταβάλλονται σήμερα, ειδικά στον κλάδο του Τύπου, έχουν φτάσει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Ο 13ος και 14ος μισθός –ή μάλλον η σύνταξη– δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναγκαίο μέτρο για να μπορούν οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδεις τους ανάγκες.

Η ΕΤΗΠΤΑ δεν είναι μόνη. Θα μπορούσε –και οφείλει– να έρθει σε συνεννόηση με τα άλλα κλαδικά σωματεία του Τύπου και των ΜΜΕ, ώστε να συντονίσουν από κοινού μια διεκδίκηση για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και για τους συνταξιούχους. Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Ούτε μια κοινή ανακοίνωση, ούτε μια σύσκεψη, ούτε ένα κάλεσμα. Η αδράνεια είναι συλλογική – και ο λογαριασμός πέφτει στις πλάτες των απόμαχων της δουλειάς.

Η ΕΤΗΠΤΑ οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να πάψει να λειτουργεί ως λέσχη αποστρατείας και να ξαναγίνει αυτό που ήταν: ένα μαχητικό, ζωντανό σωματείο, που δίνει φωνή στους αδύναμους, που δεν φοβάται να συγκρουστεί, που δεν περιορίζεται σε γραφειοκρατικές σφραγίδες αλλά παρεμβαίνει, διεκδικεί, στηρίζει.

Είναι ευθύνη όλων των μελών της να τη θέσουν προ των ευθυνών της. Αν δεν εκπροσωπεί πλέον ούτε τους συνταξιούχους, τότε ποιον εκπροσωπεί; Αν δεν αγωνίζεται για το αυτονόητο –την αξιοπρέπεια στη ζωή και στα γηρατειά– τότε γιατί υπάρχει;

Ίσως η 6η Ιουνίου να είναι μια ευκαιρία για την αφύπνιση ενός σωματείου που κινδυνεύει να γίνει άνευρο απολίθωμα. 

Ο Απολογισμός και οι Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε : 02 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις: 732

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαβάσαμε την πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΤΗΠΤΑ, σύμφωνα με την οποία, κατά την Καταστατική Γενική Συνέλευση, εγκρίθηκαν με «συντριπτική πλειοψηφία οι προτεινόμενες από το Διοικητικό Συμβούλιο τροποποιήσεις του Καταστατικού. Η Διοίκηση χαρακτηρίζει την απόφαση αυτή «ιστορική» και την παρουσιάζει ως βήμα προς μία πιο σύγχρονη και δημοκρατική λειτουργία της Ένωσης.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, μεταξύ άλλων, εγκρίθηκε η ίδρυση Ιδρύματος της Ένωσης με αλληλοβοηθητικούς και πολιτιστικούς σκοπούς, καθώς και η αύξηση της συμμετοχής συνταξιούχων στο Διοικητικό Συμβούλιο από δύο (2) σε πέντε (5) μέλη.

Ωστόσο, για να μπορεί κάθε μέλος να διαμορφώσει τεκμηριωμένη άποψη για το περιεχόμενο και τις συνέπειες αυτών των αλλαγών, είναι απαραίτητο να τηρηθεί μία βασική αρχή: η αρχή της διαφάνειας και της πλήρους ενημέρωσης.

➤ Ζητούμενο: το νέο Καταστατικό στη δημοσιότητα

Μετά από κάθε Καταστατική Συνέλευση, και ιδίως όταν γίνονται ουσιαστικές τροποποιήσεις, είναι υποχρέωση της Διοίκησης να:

• Δημοσιεύσει το πλήρες νέο Καταστατικό, ενσωματώνοντας όλες τις αλλαγές.
• Θέσει το τελικό κείμενο σε πρόσβαση για όλα τα μέλη (έντυπα ή διαδικτυακά).

Χωρίς αυτή τη δημοσιοποίηση, κανείς δεν γνωρίζει επισήμως τι ακριβώς ψηφίστηκε. Και χωρίς πλήρη ενημέρωση, η δημοκρατία στην πράξη παραμένει ζητούμενο.

➤ Ερωτήματα για το νέο Ίδρυμα

Η ίδρυση ενός Ιδρύματος από την Ένωση γεννά απορίες που δεν απαντώνται στην επίσημη ανακοίνωση:

• Ποιοι θα το διοικούν και με ποια ιδιότητα;
• Θα είναι ανεξάρτητο νομικό πρόσωπο ή προέκταση της ΕΤΗΠΤΑ;
• Τι προβλέπεται σε περίπτωση διάλυσης της Ένωσης; Θα παραμείνει ενεργό; Ποιοι θα το ελέγχουν;
• Από πού θα χρηματοδοτείται και ποια θα είναι η περιουσία του;

Χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις και καταστατικές εγγυήσεις, τέτοιες πρωτοβουλίες, όσο θετικές κι αν είναι στη σύλληψή τους, παραμένουν θολές και ευάλωτες σε παρερμηνείες.

➤ Λογοδοσία και Διαφάνεια

Κλείνοντας, θέλουμε να υπογραμμίσουμε το εξής κρίσιμο ζήτημα:
Η ενημέρωση των μελών δεν είναι τυπική υποχρέωση, αλλά βασική προϋπόθεση διαφάνειας και σεβασμού προς το σύνολο του σωματείου. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι απαραίτητο να δοθεί πλήρης και αναλυτική εικόνα για όσα αποφασίστηκαν κατά τη Γενική Συνέλευση.

Πιο συγκεκριμένα:

• Να ανακοινωθούν όλες οι αποφάσεις που λήφθηκαν.
• Να καταγραφεί και να γνωστοποιηθεί ο ακριβής αριθμός των μελών που συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση.
• Να διευκρινιστεί πόσοι από αυτούς ήταν οικονομικά ενήμεροι και άρα είχαν δικαίωμα ψήφου.
• Και τέλος, να αναφερθούν τα αποτελέσματα κάθε ψηφοφορίας ξεχωριστά – δηλαδή πόσοι ψήφισαν υπέρ, πόσοι κατά και πόσοι απείχαν.

Αυτή η πληροφόρηση δεν είναι απλώς χρήσιμη – είναι υποχρεωτική αν το σωματείο θέλει να σέβεται τα μέλη του και να λειτουργεί με όρους ισοτιμίας και λογοδοσίας. Χωρίς αυτήν, κάθε συζήτηση για εκσυγχρονισμό του καταστατικού και για ενίσχυση της συμμετοχής, μένει μετέωρη και κενή περιεχομένου.