Από τα επιδόματα-μαϊμού στους δασικούς χάρτες της κοροϊδίας

Mια χώρα που δεν άλλαξε ποτέ

 Πλήρωνες, πλήρωνες και ξαναπλήρωνες. Σου είπαν ότι ζούσες πάνω από τις δυνατότητές σου, ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι φταις κι εσύ. Αλλά εσύ δεν πήρες ούτε επιδότηση, ούτε συνταξούλα στα 50, ούτε έκανες δουλειές με το Δημόσιο. Δεν ήσουν ποτέ στα “κυκλώματα”. Ζούσες με αξιοπρέπεια, κι όμως σε τιμώρησαν.

Τώρα δουλεύεις για να ξεχρεώσεις τα λάθη άλλων. Τα παιδιά σου φεύγουν στο εξωτερικό. Η χώρα που πλήρωνες μια ζωή σε πετάει έξω από το νοσοκομείο και σου στέλνει χαράτσι για το σπίτι του παππού.

Και όλοι όσοι σε έφεραν εδώ, είναι ακόμα στη θέση τους — ή σε καλύτερη.

Αυτό το άρθρο δεν χαρίζεται σε κανέναν. Δεν ψάχνει ωραιοποιήσεις. Είναι μια ξεγυμνωμένη αλήθεια για το πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία, και γιατί το σύστημα που μας οδήγησε εκεί ζει και βασιλεύει.

Δημόσιος τομέας: εργοστάσιο σπατάλης και ταλαιπωρίας

Η καρδιά του προβλήματος ήταν και παραμένει ο Δημόσιος Τομέας. Αντί για κινητήριος μοχλός της χώρας, μετατράπηκε σε γραφειοκρατικό λαβύρινθο, γεμάτο αργόμισθους, κομματικούς στρατούς και διορισμούς «από το παράθυρο».

Ο κρατικός μηχανισμός λειτουργούσε περισσότερο ως εκλογικός στρατός κομμάτων, παρά ως υπηρεσία προς τον πολίτη. Διορισμοί χωρίς αξιολόγηση, προαγωγές με κομματικά κριτήρια, γραφεία που δεν πατούσε κανείς, υπηρεσίες που δεν λειτουργούσαν, υπάλληλοι που αγνοούσαν τις βασικές τους υποχρεώσεις.

📌 Σύμφωνα με την απογραφή του Υπουργείου Εσωτερικών (2009), οι απασχολούμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ξεπερνούσαν το 1.000.000.
📌 Έκθεση ΚΕΠΕ 2009: Οι μέσοι μισθοί στο Δημόσιο ήταν 30-80% υψηλότεροι από τον ιδιωτικό τομέα, με 100% περισσότερα επιδόματα.
📌 Ηλικίες συνταξιοδότησης κάτω των 55 ετών για πολλές ΔΕΚΟ, με συντάξεις έως και 100% του τελευταίου μισθού.

Η φούσκα των επιδοτήσεων και η κακοδιαχείριση

Το πελατειακό κράτος διένειμε χρήμα αδιάκριτα, συντηρώντας ψευδαισθήσεις ευημερίας. Πολλά από τα «κεκτημένα» στηρίζονταν σε απάτες ή ανομία.

📌 Ελεγκτικό Συνέδριο Ε.Ε. (2010–2014): Η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό επιδοτήσεων με παρατυπίες στην Ε.Ε., με δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις από «φανταστικούς αγρότες».
📌 Συντάξεις σε 1.900 υπερήλικες άνω των 100 ετών – από τους οποίους πάνω από το 70% είχαν αποβιώσει (Υπ. Εργασίας, 2011).
📌 Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος (2010): Οι ακάλυπτες επιταγές το 2009 ξεπέρασαν τα 3,2 δισ. ευρώ.

Αγορά – ζούγκλα, χωρίς έλεγχο και συνέπεια

Η αγορά λειτουργούσε με όρους χάους. Οι τιμές άλλαζαν καθημερινά χωρίς καμία εξήγηση, ούτε κρατικό έλεγχο. Η αισχροκέρδεια ανθηρή, οι αθέμιτες πρακτικές κανόνας. Οι επιχειρήσεις έπαιρναν δάνεια χωρίς σχέδιο, μοίραζαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα και τα σφραγισμένα γραμμάτια και οι ακάλυπτες επιταγές εξελίχθηκαν σε εθνική μάστιγα. Επιταγές ανανεώνονταν κάθε 6 μήνες, στο διηνεκές, σαν να μην υπήρχε αύριο.

Αυτό δεν ήταν επιχειρηματικότητα. Ήταν κατ’ επίφαση οικονομική δραστηριότητα σε μια χώρα όπου όλοι δανείζονταν από όλους, με την ψευδαίσθηση μιας ψεύτικης ανάπτυξης.

Ολυμπιακά έργα, σκάνδαλα και χρέος

Το «μεγαλείο» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν εθνική υπερηφάνεια — αλλά και οικονομικό έγκλημα. Κόστη υπερδιπλάσια από τα αρχικά προϋπολογισμένα, αναθέσεις χωρίς διαφάνεια, μίζες σε κάθε επίπεδο.

📌 Το κόστος ξεπέρασε τα 9 δισ. ευρώ (ΕΛΣΤΑΤ – 2005), ενώ ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν 4,5 δισ.
📌 Διεθνής Διαφάνεια: Η Ελλάδα κατατάχθηκε 78η στον κόσμο σε επίπεδα διαφθοράς το 2010 (από την 49η θέση το 2004).

Η «ευημερία» με δανεικά

Το κράτος ζούσε με δανεικά. Οι κυβερνήσεις δανείζονταν αφειδώς για να συντηρούν ένα πελατειακό και σπάταλο κράτος. Όταν δεν έφταναν τα έσοδα, εκδίδονταν ομόλογα. Όταν δεν έφταναν τα ομόλογα, πωλούνταν κρατική περιουσία ή αυξάνονταν φόροι.

Το χρήμα έρεε στην αγορά, κυρίως μέσω του Δημοσίου: έργα υπερκοστολογημένα, προμήθειες-σκάνδαλα, επιδοτήσεις που πήγαιναν σε μπαρ, «αγρότες» που καλλιεργούσαν επιδοτήσεις αντί για χωράφια.

Και η κοινωνία; Σιωπηλή. Εφησυχασμένη από τις «παροχές». Μέχρι που ήρθε ο λογαριασμός.

Η κατάρρευση

Το 2010 ήταν η ώρα της αλήθειας:

• Το έλλειμμα έφτασε το 15,6% του ΑΕΠ (Eurostat 2010).
• Το χρέος ξεπέρασε τα 340 δισ. ευρώ.
• Η Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια, με την εποπτεία ΔΝΤ – ΕΚΤ – Ε.Ε.

Και κάπου εκεί άρχισε ο φαύλος κύκλος:

• Φόροι που έπνιξαν τη μεσαία τάξη.
• Μισθοί και συντάξεις κόπηκαν, ενώ η ανεργία ξεπέρασε το 28% το 2013.
• Χιλιάδες νέοι μετανάστευσαν. Επιχειρήσεις έκλεισαν. Η κοινωνική συνοχή διαλύθηκε.

Μετά την κατάρρευση: η αυταπάτη της "αριστερής σωτηρίας"

Το 2015 εμφανίστηκε η μεγάλη «ελπίδα». Με συνθήματα περί αξιοπρέπειας, κατάργησης των Μνημονίων και ανατροπής της λιτότητας. Όμως η ελπίδα μετατράπηκε σε Βατερλό.

📌 Το πρώτο εξάμηνο του 2015, η "ηρωική διαπραγμάτευση" κόστισε στη χώρα πάνω από 86 δισ. ευρώ σε νέο δάνειο (ESM – 2015), καθώς η αβεβαιότητα και οι κλειστές τράπεζες βύθισαν την οικονομία.

📌 Η επιβολή capital controls τον Ιούλιο του 2015 πάγωσε την αγορά, προκάλεσε μαζικές απώλειες σε μικρομεσαίους και αύξησε τις εξαγωγές κεφαλαίων στο εξωτερικό (ΤτΕ – 2016).

📌 Κατά την περίοδο 2015–2019, η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης (μέσω ΕΝΦΙΑ, προκαταβολής φόρου, τέλους επιτηδεύματος, εισφοράς αλληλεγγύης) έφτασε σε ιστορικά υψηλά (ΓΛΚ – 2018).  

Και σήμερα; Η παρακμή με άλλο πρόσωπο

Δεν ζούμε απλώς με τις συνέπειες — ζούμε ακόμα μέσα στο ίδιο σύστημα, απλώς μεταμφιεσμένο:

📌 Τον Μάιο του 2019, θεσμοθετήθηκε (ν. 4611/2019, άρθρο 120) ένα σταθερό ετήσιο επίδομα — η λεγόμενη «13η σύνταξη», που καταβαλλόταν κάθε Πάσχα σε συνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και αναπήρους.. Το επίδομα αυτό καταργήθηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2020, πριν καν συμπληρωθεί ένας χρόνος, στο όνομα της "δημοσιονομικής ισορροπίας".

📌 ΟΠΕΚΕΠΕ (2023–25): Καταγγελίες για χάρτες που «ακυρώνουν» αγροτικές επιδοτήσεις σε φτωχούς ενώ αφήνουν άθικτες τεράστιες εκτάσεις πλούσιων ιδιοκτητών (έκθεση της GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ – 2024).
📌 Πολεοδομίες – Δασικοί χάρτες: Ολόκληρα οικόπεδα απλών πολιτών (με νόμιμα συμβόλαια) κρίθηκαν δασικά, ενώ γειτονικές βίλες με πισίνες «εξαιρέθηκαν».
📌 Τελωνεία – 2024: Ανασφάλιστα φάρμακα, τσιγάρα και λαθραία καύσιμα συνεχίζουν να διακινούνται. Επιλεκτικοί έλεγχοι, επιεικείς ποινές.
📌 Ακρίβεια: Ο επίσημος πληθωρισμός ήταν 2,8% το 2024 (ΕΛΣΤΑΤ), όμως οι τιμές σε βασικά αγαθά αυξήθηκαν έως και 40% σε δύο χρόνια.
📌 Φορολόγηση χωρίς αντίκρισμα: ΕΝΦΙΑ, τέλη, «εισφορά αλληλεγγύης», ενώ τα δημόσια σχολεία δεν έχουν δασκάλους και τα νοσοκομεία δεν έχουν προσωπικό.

Δεν χρωστάμε μόνο, μας χρωστάνε και εξηγήσεις

Η ελληνική κοινωνία πλήρωσε ακριβά. Αλλά η λογοδοσία δεν ήρθε ποτέ. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για τη χρεοκοπία. Τα κόμματα, οι μηχανισμοί, οι προνομιούχοι κρύφτηκαν πίσω από το γενικό «μαζί τα φάγαμε».

Όχι. Δεν τα φάγαμε μαζί.

Πολλά από τα δεινά παραμένουν. Η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Οι δημόσιες υπηρεσίες συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον πολίτη. Το φορολογικό σύστημα είναι δαιδαλώδες και άδικο. Η παραγωγή δεν έχει ανακάμψει. Η κοινωνία παραμένει τραυματισμένη, αλλά και διχασμένη, χωρίς ουσιαστικό συλλογικό αναστοχασμό.

Νέοι εργαζόμενοι σε συνθήκες επισφάλειας, με μισθούς 700 ευρώ και ενοίκια που ξεπερνούν τα 600. Οι νέες γενιές πληρώνουν τις αμαρτίες των προηγούμενων χωρίς προοπτική.

Πολλοί ακόμη μιλούν για «μνημονιακή καταστροφή», αλλά λίγοι τολμούν να πουν την αλήθεια: δεν μας κατέστρεψαν τα μνημόνια, μας κατέστρεψε το ψέμα στο οποίο βασίστηκε η μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Η φτωχοποίηση, η ανασφάλεια, η επιβίωση με μισθούς πείνας είναι η πραγματικότητα για εκατομμύρια Έλληνες. Και πίσω από τη βιτρίνα της «ανάπτυξης» και των ψηφιακών μεταρρυθμίσεων, συντηρείται ακόμα μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων: των προνομιούχων και των κορόιδων.

Η αλήθεια πονάει. Αλλά χωρίς αυτή, δεν θα υπάρξει ούτε Δικαιοσύνη, ούτε Ανάταξη.
Γιατί αν δεν μιλήσουμε εμείς — θα ξαναγράψουν την ιστορία αυτοί που μας οδήγησαν εδώ.

Αλφρέδος Αλοσκόφης

τ. Αντιπρόεδρος ΕΤΗΠΤΑ